اولین محلی که سرچشمه های تمدن بشری در آن دیده شد اسمی بسیار آشنا برای ما ایرانی ها می باشد: جیرفت کرمان.
این نمونه ها قدمتی بیش از پنج هزار سال را نشان می دهند و گویای صنعت سفالگری هستند. قدیمی ترین چرخ سفالگری هم در شوش پیداد شد و چرخ های سفالگری دیگری در تپه سیلک.
ممکن است در ظاهر سفال و سرامیک تفاوتی نداشته باشند اما باید بدانیم که چند نکته این دو مورد را از هم متمایز می کند.
سفال و سرامیک هر دو برامده از خاک رس هستند اما فرایند ساخت سرامیک طولانی تر و با حرارت بالاتر است. سرامیک بیشتر یک روش صنعتی است که نیازمند کوره با دمای بالا است اما سفال خام با چرخ دستی ساخته می شود و عمدتا بدون لعاب است و در دمای پایین تر و کوره های کوچک تر ساخته می شود که به علت پخته شدن خاک فقط کمی تغییر رنگ دارد.
رنگ پذیری سرامیک بسیار بالاست در صورتی که رنگ های سفال محدودتر است.
میدانید که منطقه لالجین همدان مهمترین و آشنا ترین منطقه برای سفال و سرامیک است. این منطقه از تپه سیلک دورنیست که این خود دلیلی برای بودن خاستگاه سفال ایران میباشد. در این منطقه سفال های قرمز رنگ دیده می شود که از پیشرفت صنعت سفالگری در تپه سیلک خبر می دهد.
لالجین با اینکه دو بار مورد حمله قرار گرفت و ویران شد اما عنوان "مرکز هنر سفالگری" را همیشه دارا بوده است و هنوز در بخش های از این منطقه سفال هایی از تنور و چاه و خشت به دست می آید.
